1
كَاف-هَا-يَا-عَين-صَاد
Kāf-Hā-Yā-`Ayn -Şād
Kaf Ha Ja’ A’jn Sadë!
2
ذِكْرُ رَحْمَةِ رَبِّكَ عَبْدَه ُُ زَكَرِيَّا
Dh ikru Raĥmati Rabbika `Ab dahu Zakar īyā
(ky është) Përkujtim i mëshirës së Zotit tënd ndaj robit të vet Zekeriait,
3
إِذْ نَادَى رَبَّه ُُ نِدَاءً خَفِيّا ً
'Idh Nādá Rabbahu Nidā 'an Kh afīyāan
Kur ai iu lut Zotit të vet me një zë të ulët, e
4
قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْبا ً وَلَمْ أَكُنْ بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيّا ً
Qā la Rabbi 'Inn ī Wahana A l-`Ažmu Minn ī Wa A sh ta`ala A r-Ra'su Sh aybāan Wa Lam 'Akun ā 'ika Rabbi Sh aqīyāan
Tha: “Zoti im! Vërtet, mia më janë dobësuar eshtrat, më janë përhapur thinjat në kokën time, e me lutjen time ndaj Teje o Zoti im, asnjëherë nuk kam qenë i dëshpëruar”.
5
وَإِنِّي خِفْتُ الْمَوَالِيَ مِنْ وَرَائِي وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرا ً فَهَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ وَلِيّا ً
Wa 'Inn ī Kh iftu A l-Mawāliya Min Warā 'ī Wa Kānati A m ra'atī `Āqirāan Fahab Lī Min Ladun ka Walīyāan
Unë ua kam frikë pasardhësve të mi pas meje (kushërinjve se do ta humbnin fenë), ndërsa gruaja ime është sterile, pra më falë nga ajo mirësia Jote një pasardhës (një fëmijë).
6
يَرِثُنِي وَيَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ ۖ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيّا ً
Yar ith unī Wa Yar ith u Min 'Ā li Ya`qū ba ۖ Wa A j `alhu Rabbi Rađīyāan
Të më trashëgojnë mua dhe t’i trashëgojë ata nga familja e Jakubit, dhe bërë atë, o Zoti, të këndshëm! (të vyeshëm)!”
7
يَازَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلاَم ٍ اسْمُه ُُ يَحْيَى لَمْ نَجْعَلْ لَه ُُ مِنْ قَبْلُ سَمِيّا ً
Yā Zakar īyā 'Inn ā Nubash sh iruka Bigh ulā min A smuhu Yaĥyá Lam Naj `al Lahu Min Qab lu Samīyāan
O Zekëria, Ne po të përgëzojmë ty me një djalë, emri i të cilit është Jahja, e që askush para tij nuk u emërtua me këtë emër.
8
قَالَ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلاَم ٌ وَكَانَتْ امْرَأَتِي عَاقِرا ً وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيّا ً
Qā la Rabbi 'Ann á Yakū nu Lī Gh ulā mun Wa Kānat A m ra'atī `Āqirāan Wa Qad Balagh tu Mina A l-Kibar i `Itīyāan
Ai tha: “Zoti im, si do të kemë unë djalë kur gruaja ime ishte që nuk lind, e unë kam arritur pleqëri të thellë?”
9
قَالَ كَذَلِكَ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّن ٌ وَقَدْ خَلَقْتُكَ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ تَكُ شَيْئا ً
Qā la Kadh ālika Qā la Rabbuka Huwa `Alayya Hayyinun Wa Qad Kh alaq tuka Min Qab lu Wa Lam Taku Sh ay'ā an
Tha: “Ja, kështu Zoti yt ka thënë: se ajo për Mua është lehtë; Unë të krijova më parë ty, që nuk ishe fare!”
10
قَالَ رَبِّ اجْعَل لِي آيَة ً ۚ قَالَ آيَتُكَ أَلاَّ تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلاَثَ لَيَال ٍ سَوِيّا ً
Qā la Rabbi A j `al Lī 'Ā yatan ۚ Qā la 'Ā yatuka 'Allā Tukallima A n -Nā sa Th alāth a Layā lin Sawīyāan
Ai (Zekeriai) tha: Zoti im, më jep mua një shenjë (që të di)!” Ai (All-llahu) tha: “Shenja jote është se, (duke qenë shëndoshë e mirë), nuk do të mund t’u flasesh njerëzve tri net (e tri ditë)”.
11
فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِه ِِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَة ً وَعَشِيّا ً
Fakh araja `Alá Qawmihi Mina A l-Miĥrā bi Fa'awĥá 'Ilayhim 'An Sabbiĥū Bukratan Wa `Ash īyāan
Dhe ai doli prej faltores para popullit të vet dhe u dha shenjë adhuroni (All-llahun) mëngjes e mbrëmje.
12
يَايَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّة ٍ وَآتَيْنَاهُ ۖ الْحُكْمَ صَبِيّا ً
Yā Yaĥyá Kh udh i A l-Kitā ba Biqūwatin ۖ Wa 'Ā taynā hu A l-Ĥukma Şabīyāan
O Jahja, merre librin me shumë kujdes, dhe ashtu, dhe ashtu Ne i dhamë atij urtësi kur ishte fëmijë.
13
وَحَنَانا ً مِنْ لَدُنَّا وَزَكَاة ً ۖ وَكَانَ تَقِيّا ً
Wa Ĥanānāan Min Ladunn ā Wa Zakāatan ۖ Wa Kā na Taqīyāan
Dhe nga ana jonë i mundësuam të jetë i butë, i pastër dhe respektues (i dëgjueshëm).
14
وَبَرّا ً بِوَالِدَيْهِ وَلَمْ يَكُنْ جَبَّاراً عَصِيّا ً
Wa Barrāan m Yakun Jabbārāan `Aşīyāan
Edhe i sjellshëm ndaj prindërve të vet, nuk ishte kryelartë e i padëgjueshëm.
15
وَسَلاَمٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيّا ً
Wa Salā mun `Alayhi Yawma Wulida Wa Yawma Yamū tu Wa Yawma Yub `ath u Ĥayyāan
Dhe selam (prej nesh) atij ditën kur u lind, ditën kur vdes dhe ditën kur do të ngritet i gjallë (e përshëndetën dhe i garantuam)!
16
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مَرْيَمَ إِذْ انتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَكَانا ً شَرْقِيّا ً
Wa A dh kur Fī A l-Kitā bi Maryama 'Idh A n tabadh at Min 'Ahlihā Makānāan Sh arqīyāan
E, përmendju në këtë libër (tregimin për) Merjemen kur ajo u largua prej familjes së saj në një vend në lindje.
17
فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجَابا ً فَأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرا ً سَوِيّا ً
Fā ttakh adh at Min Dūnihim Ĥijābāan Fa'arsalnā 'Ilayhā Rūĥanā Fatamath th ala Lahā Bash arāan Sawīyāan
Ajo, vuri një perde ndaj tyre, e Ne ia dërguam asaj Xhebrilin, e ai iu paraqit asaj njeri në tërësi.
18
قَالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمَنِ مِنْكَ إِنْ كُنتَ تَقِيّا ً
Qālat 'Inn ī 'A`ūdh u Bir -Raĥmani Min ka 'In Kun ta Taqīyāan
Ajo tha: “Unë i mbështetem të Gjithëmëshirëshmit prej teje, nëse je që frikësohesh Atij (pra më le të lirë)!”
19
قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأهَبَ لَكِ غُلاَما ً زَكِيّا ً
Qā la 'Inn amā 'Anā Rasū lu Rabbiki Li'haba Laki Gh ulāmāan Zakīyāan
Ai (Xhibrili) tha: “Unë jam vetëm i dërguar (melek) i Zotit tënd për të dhuruar ty një djalë të pastër (pejgamber)”.
20
قَالَتْ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلاَم ٌ وَلَمْ يَمْسَسْنِي بَشَر ٌ وَلَمْ أَكُ بَغِيّا ً
Qālat 'Ann á Yakū nu Lī Gh ulā mun Wa Lam Yam sasnī Bash arun Wa Lam 'Aku Bagh īyāan
Ajo tha: “Si do të kem unë djalë, kur mua nuk më është afruar njeri (nuk jam e martuar), e as nuk kamë qenë e pamoralshme”.
21
قَالَ كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّن ٌ ۖ وَلِنَجْعَلَهُ آيَة ً لِلنَّاسِ وَرَحْمَة ً مِنَّا ۚ وَكَانَ أَمْرا ً مَقْضِيّا ً
Qā la Kadh āliki Qā la Rabbuki Huwa `Alayya Hayyinun ۖ Wa Linaj `alahu 'Ā yatan Lilnn ā si Wa Raĥmatan Minn ā ۚ Wa Kā na 'Am rāan Maq đīyāan
Ai (Xhibrili) tha: “Ja, kështu ka thënë Zoti yt; ajo për Mua është lehtë, e për ta bërë atë (djalin e krijuar pa babë) argument për njerëzit e edhe mëshirë nga ana e Jonë. Kjo është çështje e kryer!”
22
فَحَمَلَتْهُ فَانتَبَذَتْ بِه ِِ مَكَانا ً قَصِيّا ً
Faĥamalat/hu Fān tabadh at Bihi Makānāan Qaşīyāan
Ajo e barti atë (Isain), andaj (me të në bark) u izolua në një vend të largët.
23
فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلَى جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ يَالَيْتَنِي مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَكُنتُ نَسْيا ً مَنْسِيّا ً
Fa'ajā 'ahā A l-Makh ā đu 'Ilá Jidh `i A n -Nakh lati Qālat Yā Laytanī Mittu Qab la Hādh ā Wa Kun tu Nasyāan Man sīyāan
E dhembja (e lindjes) e mbështeti atë te një trup i hurmës. Ajo tha: “Ah sa mirë ka qenë për mua të kisha vdekur para kësaj e të isha e harruar që moti!”
24
فَنَادَاهَا مِنْ تَحْتِهَا أَلاَّ تَحْزَنِي قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِيّا ً
Fanādāhā Min Taĥtihā 'Allā Taĥzanī Qad Ja`ala Rabbuki Taĥtaki Sar īyāan
E prej së poshtmi atë e thirri (Xhibrili): “Mos u brengos, Zoti yt bëri pranë teje një përrockë (uji)”.
25
وَهُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَيْكِ رُطَبا ً جَنِيّا ً
Wa Huzzī 'Ilayki Bijidh `i A n -Nakh lati Tusāqiţ `Alayki Ruţabāan Janīyāan
E ti shkunde trupin e hurmës se do të bijnë ty hurma të freskëta.
26
فَكُلِي وَاشْرَبِي وَقَرِّي عَيْنا ً ۖ فَإِمَّا تَرَيْنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدا ً فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْما ً فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنسِيّا ً
Fakulī Wa A sh rabī Wa Qarr ī `Aynāan ۖ Fa'imm ā Taraynn a Mina A l-Bash ar i 'Aĥadāan Faqūlī 'Inn ī Nadh artu Lilrraĥmani Şawmāan Falan 'Ukallima A l-Yawma 'In sīyāan
Ti pra, ha pi e qetësou, dhe nëse sheh ndonjë prej njerëzve thuaj: “Unë ka vendsur heshtje për hir të Gjitëhmëshirshmit, andaj asnjë njeriu sot nuk i flas!”
27
فَأَتَتْ بِه ِِ قَوْمَهَا تَحْمِلُه ُُ ۖ قَالُوا يَامَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئا ً فَرِيّا ً
Fa'atat Bihi Qawmahā Taĥmiluhu ۖ Qālū Yā Maryamu Laqad Ji'ti Sh ay'ā an Far īyāan
Dhe duke e bartur ngryk shkoj me të te të afërmit e vet ata i thanë: “Oj Merjeme, ke bërë një punë shumë tëkeqe!”
28
يَاأُخْتَ هَارُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ امْرَأَ سَوْء ٍ وَمَا كَانَتْ أُمُّكِ بَغِيّا ً
Yā 'Ukh ta Hārū na Mā Kā na 'Abū ki A m ra'a Saw'in Wa Mā Kānat 'Umm uki Bagh īyāan
Oj motra e Harunit, babai yt nuk ishte njeri i prishur e as nëna jote nuk ka qenë e pamoralshme!
29
فَأَشَارَتْ إِلَيْهِ ۖ قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَنْ كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيّا ً
Fa'ash ārat 'Ilayhi ۖ Qālū Kayfa Nukallimu Man Kā na Fī A l-Mahdi Şabīyāan
Atëherë ajo u dha shenjë kah (Isai). Ata thanë: “Si t’i flasim atij që ëshë foshnjë në djep?”
30
قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيّا ً
Qā la 'Inn ī `Ab du A l-Lahi 'Ā tāniya A l-Kitā ba Wa Ja`alanī Nabīyāan
Ai (Isai) tha: “Unë jam rob i All-llahut, mua më ka dhënë (ka caktuar të më japë) librin dhe më ka bërë Pejgamber.
31
وَجَعَلَنِي مُبَارَكاً أَيْنَ مَا كُنتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلاَةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيّا ً
Wa Ja`alanī Mubārakāan 'Ayna Mā Kun tu Wa 'Awşānī Biş-Şalāati Wa A z-Zakāati Mā Dum tu Ĥayyāan
Më ka bërë dobiprurës kudo që të jem dhe më ka porositur me namaz (falje) e zeqatë për sa të jemë gjallë!
32
وَبَرّا ً بِوَالِدَتِي وَلَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّارا ً شَقِيّا ً
Wa Barrāan m Yaj `alnī Jabbārāan Sh aqīyāan
Më ka bërë të mirësjellshëm ndaj nënës sime, e nuk më ka bërë kryelartë as të padëgjueshëm!
33
وَالسَّلاَمُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدْتُ وَيَوْمَ أَمُوتُ وَيَوْمَ أُبْعَثُ حَيّا ً
Wa A s-Salā mu `Alayya Yawma Wulid tu Wa Yawma 'Amū tu Wa Yawma 'Ub `ath u Ĥayyāan
Selami (shpëtim prej All-llahut) është me mua ditën kur u linda, ditën kur të vdes dhe ditën kur të dal (prej varrit) i gjallë!”
34
ذَلِكَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ ۚ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِي فِيه ِِ يَمْتَرُونَ
Dh ālika `Īsá A b nu Maryama ۚ Qawla A l-Ĥaqqi A l-Ladh ī Fī hi Yam tarū na
Kjo është (fjalë) e vërtetë, rreth Isait, birit të Merjemes në të cilin ata shkaktojnë dyshime.
35
مَا كَانَ لِلَّهِ أَنْ يَتَّخِذَ مِنْ وَلَد ٍ ۖ سُبْحَانَهُ~ُ ۚ إِذَا قَضَى أَمْرا ً فَإِنَّمَا يَقُولُ لَه ُُ كُنْ فَيَكُونُ
Mā Kā na Lillahi 'An Yattakh idh a Min Waladin ۖ Sub ĥānahu ۚ 'Idh ā Qađá 'Am rāan Fa'inn amā Yaqū lu Lahu Kun Fayakū nu
Nuk i takoi (nuk ka nevojë) All-llahu të ketë ndonjë fëmijë, i pastër është Ai, kur dëshiron një send Ai vetëm i thotë atij: Bëhu!”. Ai menjëherë bëhet.
36
وَإِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوه ُُ ۚ هَذَا صِرَاط ٌ مُسْتَقِيم ٌ
Wa 'Inn a A l-Laha Rabbī Wa Rabbukum Fā`budū hu ۚ Hādh ā Şirāţun Mustaqī mun
(Isai i tha popullit të vet) Dhe se All-llahu është Zoti im dhe Zoti juaj, pra adhuronie Atë, kjo është rrugë (fe) e drejtë.
37
فَاخْتَلَفَ الأَحْزَابُ مِنْ بَيْنِهِمْ ۖ فَوَيْل ٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ مَشْهَدِ يَوْمٍ عَظِيم ٍ
Fākh talafa A l-'Aĥzā bu Min m ۖ Fawaylun Lilladh ī na Kafarū Min Mash /hadi Yawmin `Ažī min
Po, grupet u kundërshtuan mes vete (rreth Isait). Të mjerët ata që nuk besuan se çka kanë për të parë ditën e madhe!
38
أَسْمِعْ بِهِمْ وَأَبْصِرْ يَوْمَ يَأْتُونَنَا ۖ لَكِنِ الظَّالِمُونَ الْيَوْمَ فِي ضَلاَل ٍ مُبِين ٍ
'Asmi` Bihim Wa 'Ab şir Yawma Ya'tūnanā ۖ Lakini A ž-Žālimū na A l-Yawma Fī Đalā lin Mubī nin
Ditën kur do të na paraqiten neve, sa mirë do të dëgjojnë edhe shohin (ose njerëzit do të dëgjojnë e shohin çka i gjen ata), por tash për tash (në këtë jetë) zullumqarët janë të humbur qartë.
39
وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الأَمْرُ وَهُمْ فِي غَفْلَة ٍ وَهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ
Wa 'An dh ir hum Yawma A l-Ĥasrati 'Idh Quđiya A l-'Am ru Wa Hum Fī Gh aflatin Wa Hum Lā Yu'uminū na
Ti tërhiqu atyre vërejtjen për ditën e dëshprimit, kur të marrë fund çështja (e përgjejgësisë e dikush në xhehet, dikush në zjarr), se ata (sot) janë të painformuar, dhe ata nuk janë duke besuar.
40
إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الأَرْضَ وَمَنْ عَلَيْهَا وَإِلَيْنَا يُرْجَعُونَ
'Inn ā Naĥnu Nar ith u A l-'Arđa Wa Man `Alayhā Wa 'Ilaynā Yurja`ū na
S’ka dyshim se Ne e trashëgojmë (na mbetet) tokën dhe çka ka në të, dhe të Ne do të jetë e ardhmja e tyre.
41
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ ۚ إِنَّه ُُ كَانَ صِدِّيقا ً نَبِيّا ً
Wa A dh kur Fī A l-Kitā bi 'Ib rāhī ma ۚ 'Inn ahu Kā na Şiddīqāan Nabīyāan
Përkujtoju (lexoju idhujtarëve e të tjerëve) në Libër (në Kur’an) Ibrahimin. Ai vërtet ishte shumë i drejtë dhe pejgamber.
42
إِذْ قَالَ لِأَبِيه ِِ يَاأَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لاَ يَسْمَعُ وَلاَ يُبْصِرُ وَلاَ يُغْنِي عَنْكَ شَيْئا ً
'Idh Qā la Li'abī hi Yā 'Abati Lima Ta`budu Mā Lā Yasma`u Wa Lā Yub şiru Wa Lā Yugh nī `An ka Sh ay'ā an
Kur babait të vet i tha: “O babai im, pse adhuron atë që as nuk dëgjon, as nuk sheh, e as nuk ke asgjë prej tij?
43
يَاأَبَتِ إِنِّي قَدْ جَاءَنِي مِنَ الْعِلْمِ مَا لَمْ يَأْتِكَ فَاتَّبِعْنِي أَهْدِكَ صِرَاطا ً سَوِيّا ً
Yā 'Abati 'Inn ī Qad Jā 'anī Mina A l-`Ilmi Mā Lam Ya'tika Fa A ī 'Ahdika Şirāţāan Sawīyāan
O babai im, mua më është dhënë nga dituria çka ty nuk të është dhënë, andaj më dëgjo se unë të udhëzoj në rrugë të drejtë.
44
يَاأَبَتِ لاَ تَعْبُدِ الشَّيْطَانَ إِنَّ ۖ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلرَّحْمَنِ عَصِيّا ً
Yā 'Abati Lā Ta`budi A sh -Sh ayţā na ۖ 'Inn a A sh -Sh ayţā na Kā na Lilrraĥmani `Aşīyāan
O babai im, mos adhuro djallin, sepse djalli është kundërshtar i Mëshiruesit.
45
يَاأَبَتِ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يَمَسَّكَ عَذَاب ٌ مِنَ الرَّحْمَنِ فَتَكُونَ لِلشَّيْطَانِ وَلِيّا ً
Yā 'Abati 'Inn ī 'Akh ā fu 'An Yamassaka `Adh ā bun Mina A r-Raĥmā ni Fatakū na Lilsh sh ayţā ni Walīyāan
O babai im, unë kam frikë se do të godet ndonjë dënim prej të Gjithmëshirshmit e do të jesh shok i djallit!”
46
قَالَ أَرَاغِبٌ أَنْتَ عَنْ آلِهَتِي يَاإِبْراهِيمُ لَئِنْ ۖ لَمْ تَنتَه ِِ لَأَرْجُمَنَّكَ وَاهْجُرْنِي ۖ مَلِيّا ً
Qā la 'Arāgh ibun 'An ta `An 'Ā lihatī Yā 'Ib rāhī mu ۖ La'in Lam Tan tahi La'arjumann aka ۖ Wa A hjurnī Malīyāan
Ai (babai) tha: “A ti, Ibrahim, i refuzon zotat e mi? Nëse nuk ndalesh (së fyeri ndaj zotave të mi), unë do të gurëzoj, ndaj largohu prej meje për një kohë të gjatë!”
47
قَالَ سَلاَمٌ عَلَيْكَ ۖ سَأَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّي ۖ إِنَّه ُُ كَانَ بِي حَفِيّا ً
Qā la Salā mun `Alayka ۖ Sa'astagh fir u Laka Rabbī ۖ 'Inn ahu Kā na Bī Ĥafīyāan
Ai (Ibrahimi) tha: “Qofsh i lirë prej meje! Unë do ta lus Zotin tim për të falur ty, pse ai (babai) shte i kujdsshëm ndaj meje.
48
وَأَعْتَزِلُكُمْ وَمَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَأَدْعُو رَبِّي عَسَى أَلاَّ أَكُونَ بِدُعَاءِ رَبِّي شَقِيّا ً
Wa 'A`tazilukum Wa Mā Tad `ū na Min Dū ni A l-Lahi Wa 'Ad `ū Rabbī `Asá 'Allā 'Akū na Bidu`ā 'i Rabbī Sh aqīyāan
Unë po largohem prej jush dhe prej çka adhuroni ju pos All-llahut, e shpresoj se me adhurimin ndaj Zotit tim nuk do të jem i humbur!”
49
فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَهَبْنَا لَهُ~ُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ ۖ وَكُلاَّ جَعَلْنَا نَبِيّا ً
Falamm ā A m Wa Mā Ya`budū na Min Dū ni A l-Lahi Wahab nā Lahu 'Isĥā qa Wa Ya`qū ba ۖ Wa Kullā Ja`alnā Nabīyāan
E pasi u largua prej tyre dhe prej çka adhuronin ata pos All-llahut, Ne i dhuruam atij Is-hakun dhe Jakubin dhe që të dy i bëmë pejgamberë.
50
وَوَهَبْنَا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيّا ً
Wa Wahab nā Lahum Min Raĥmatinā Wa Ja`alnā Lahum Lisā na Şid qin `Alīyāan
Dhe atyre (të gjithëve) u dhamë (të mira) nga mëshira Jonë, edhe i bëmë që të jenë të përmendur për të mirë (ndër njerëz).
51
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مُوسَى ۚ إِنَّه ُُ كَانَ مُخْلَصا ً وَكَانَ رَسُولا ً نَبِيّا ً
Wa A dh kur Fī A l-Kitā bi Mūsá ۚ 'Inn ahu Kā na Mukh laşāan Wa Kā na Rasūlāan Nabīyāan
Përmendju në Libër (tregimin për) Musain! ai ishte i zgjedhur (prej Zotit) dhe ishte i dërguar, pejgamber.
52
وَنَادَيْنَاه ُُ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الأَيْمَنِ وَقَرَّبْنَاه ُُ نَجِيّا ً
Wa Nādaynā hu Min Jānibi A ţ -Ţū r i A l-'Aymani Wa Qarrab nā hu Najīyāan
Dhe Ne e thirrëm nga ana e djathtë e kodrës Tur, e afruam për t’i folur (të dëgjojë bisedën tonë).
53
وَوَهَبْنَا لَه ُُ مِنْ رَحْمَتِنَا أَخَاه ُُ هَارُونَ نَبِيّا ً
Wa Wahab nā Lahu Min Raĥmatinā 'Akh ā hu Hārū na Nabīyāan
Nga mëshira Jonë i dhamë vëllain e tij Harunin, Pejgamber.
54
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ ۚ إِنَّه ُُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولا ً نَبِيّا ً
Wa A dh kur Fī A l-Kitā bi 'Ismā`ī la ۚ 'Inn ahu Kā na Şādiqa A l-Wa`di Wa Kā na Rasūlāan Nabīyāan
Përkujtoju në këtë Libër Ismailin! Ai ka qenë shumë besnik (premtoi të bëhet kurban) dhe i dërguar, pejgamber.
55
وَكَانَ يَأْمُرُ أَهْلَه ُُ بِالصَّلاَةِ وَالزَّكَاةِ وَكَانَ عِنْدَ رَبِّه ِِ مَرْضِيّا ً
Wa Kā na Ya'muru 'Ahlahu Biş-Şalāati Wa A z-Zakāati Wa Kā na `In da Rabbihi Marđīyāan
Ai urdhëronte familjen e vet me faljen e namazit dhe me zeqatë, dhe ishte dhumë i pranishëm te Zoti i tij.
56
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِدْرِيسَ ۚ إِنَّه ُُ كَانَ صِدِّيقا ً نَبِيّا ً
Wa A dh kur Fī A l-Kitā bi 'Id r ī sa ۚ 'Inn ahu Kā na Şiddīqāan Nabīyāan
Përkujtoju në libër edhe Idrisin! Ai ishte shumë i drejtë dhe pejgamber.
57
وَرَفَعْنَاه ُُ مَكَاناً عَلِيّا ً
Wa Rafa`nā hu Makānāan `Alīyāan
Ne e ngriëm atë në një vend të Lartë (ia ngritëm lart famën).
58
أُوْلَائِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ مِنْ ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوح ٍ وَمِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْرَائِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَاجْتَبَيْنَا ۚ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَنِ خَرُّوا سُجَّدا ً وَبُكِيّا ً
'Ū lā 'ika A l-Ladh ī na 'An`ama A l-Lahu `Alayhim Mina A n -Nabīyī na Min Dh urr īyati 'Ā dama Wa Mimm an Ĥamalnā Ma`a Nūĥin Wa Min Dh urr īyati 'Ib rāhī ma Wa 'Isrā 'ī la Wa Mimm an Hadaynā Wa A j tabaynā ۚ 'Idh ā Tutlá `Alayhim 'Ā yā tu A r-Raĥmā ni Kh arrū Sujjadāan Wa Bukīyāan
Këta (të përmendur) ishin që All-llahu i gradoi nga pejgamberët pasardhës të Ademit, prej pasardhësve të atyre që i patëm bartur (në anije) bashkë me Nuhun, prej pasardhësve të Ibrahimit dhe të Jakubit (Israilët), dhe prej atyre që i udhëzuam dhe i bëmë të zgjedhur; kur u lexoheshin atyre ajetet e Zotit, binin në sexhde dhe qanin.
59
فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلاَةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ ۖ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيّا ً
Fakh alafa Min m Kh alfun 'Ađā`ū A ş-Şalāata Wa A A sh -Sh ahawā ti ۖ Fasawfa Yalqawna Gh ayyāan
E pas tyre (të mirëve) erdhën pasardhës të këqij, që e lanë namazin e u dhanë pas kënaqësive (trupore), e më vonë do të hidhen në çdo gjë të keqe (ose në Gaja).
60
إِلاَّ مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحا ً فَأُوْلَائِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلاَ يُظْلَمُونَ شَيْئا ً
'Illā Man Tā ba Wa 'Ā mana Wa `Amila Şāliĥāan Fa'ū lā 'ika Yad kh ulū na A l-Jann ata Wa Lā Yužlamū na Sh ay'ā an
Me pëjashtim të atij që pendohet dhe beson e bën vepra të mira, të tillët do të hyjnë në Xhennet dhe atyre nuk u bëhet padrejtë.
61
جَنَّاتِ عَدْن ٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَه ُُ بِالْغَيْبِ ۚ إِنَّه ُُ كَانَ وَعْدُه ُُ مَأْتِيّا ً
Jann ā ti `Ad nin A llatī Wa`ada A r-Raĥmā nu `Ibādahu Bil-Gh aybi ۚ 'Inn ahu Kā na Wa`duhu Ma'tīyāan
Ato janë Xhennetet e Adnit. që Mëshiruesi u pat premtuar robve të vet, pa i parë ata (i besuan pa i parë), e premtimi i Tij është i kryer.
62
لاَ يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوا ً إِلاَّ سَلاَما ً ۖ وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَة ً وَعَشِيّا ً
Lā Yasma`ū na Fīhā Lagh wan 'Illā Salāmāan ۖ Wa Lahum R izquhum Fīhā Bukratan Wa `Ash īyāan
Aty nuk dëgjojnë fjalë boshe, por vetëm përshëndetje. Aty manë ushqimin e vet (të llojllojshëm) mëngjes e mbrëmje.
63
تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ كَانَ تَقِيّا ً
Tilka A l-Jann atu A llatī Nūr ith u Min `Ibādinā Man Kā na Taqīyāan
Ato janë Xhennetet që do t’ua trashëgojnë robve Tanë që ishin të ruajtur.
64
وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلاَّ بِأَمْرِ رَبِّكَ ۖ لَه ُُ مَا بَيْنَ أَيْدِينَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَيْنَ ذَلِكَ ۚ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيّا ً
Wa Mā Natanazzalu 'Illā Bi'am r i Rabbika ۖ Lahu Mā Bayna 'Aydīnā Wa Mā Kh alfanā Wa Mā Bayna Dh ālika ۚ Wa Mā Kā na Rabbuka Nasīyāan
Ne (engjënt, thotë Xhibrili) nuk zbresim (nuk vijmë) vetëm me urdhërin e Zotit tënd. Vetëm Atij i takon e tërë çështja e tashme e ardhme dhe mes tyre, e Zoti yt nuk është që harron.
65
رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِه ِِ ۚ هَلْ تَعْلَمُ لَه ُُ سَمِيّا ً
Rabbu A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi Wa Mā Baynahumā Fā`bud /hu Wa A i ۚ Hal Ta`lamu Lahu Samīyāan
Ai është Zoti i qiejve dhe i tokës dhe çka ka në mes tyre, pra Atë adhuroje, e në adhurim ndaj Tij bëhu i qëndrueshëm. A di për Të ndonjë emnak (adash)!
66
وَيَقُولُ الإِنسَانُ أَئِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَيّا ً
Wa Yaqū lu A l-'In sā nu 'A'idh ā Mā Mittu Lasawfa 'Ukh raju Ĥayyāan
E njeriu thota: “A njëmed pasi të vdes do të nxirrem i gjallë (do të ringja;;en)?”
67
أَوَلاَ يَذْكُرُ الإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاه ُُ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ يَكُ شَيْئا ً
'Awalā Yadh kuru A l-'In sā nu 'Ann ā Kh alaq nā hu Min Qab lu Wa Lam Yaku Sh ay'ā an
Po, a nuk po mendon njeriu se Ne e krijuam atë më parë kur ai nuk ishte asgjë?
68
فَوَرَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَالشَّيَاطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيّا ً
Fawarabbika Lanaĥsh urann ahum Wa A sh -Sh ayāţī na Th umm a Lanuĥđirann ahum Ĥawla Jahann ama Jith īyāan
Pasha Zotin tënd, Ne do t’i tubojmë (pas ringjalljes) ata bashkë më djajtë dhe do t’i afrojmë ata rreth Xhehennemit të gjunjësuar.
69
ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِنْ كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَنِ عِتِيّا ً
Th umm a Lanan zi`ann a Min Kulli Sh ī`atin 'Ayyuhum 'Ash addu `Alá A r-Raĥmā ni `Itīyāan
Pastaj, nga secili grup do t’i kapim ata që kishin qenë më jorespektues ndaj të Gjithmëshirshmit.
70
ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِينَ هُمْ أَوْلَى بِهَا صِلِيّا ً
Th umm a Lanaĥnu 'A`lamu Bial-Ladh ī na Hum 'Awlá Bihā Şilīyāan
E Ne e dujmë më së miri se cili prej tyre ka më meritë të hudhet në të.
71
وَإِنْ مِنْكُمْ إِلاَّ وَارِدُهَا ۚ كَانَ عَلَى رَبِّكَ حَتْما ً مَقْضِيّا ً
Wa 'In Min kum 'Illā Wa A r iduhā ۚ Kā na `Alá Rabbika Ĥatmāan Maq đīyāan
Dhe nuk ka asnjë prej jush që nuk do t’i afrohet atij. Ky (kontaktim i Xhehennemit) është vendim i kryer i Zotit tënd.
72
ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوْا وَنَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيهَا جِثِيّا ً
Th umm a Nunajjī A l-Ladh ī na A dh aru A ž-Žālimī na Fīhā Jith īyāan
Pastaj, (pas kalimit pran tij) do t’i shpëtojmë ata që ishin ruajtur (mëkateve), e zullumqarët do t’i lëmë aty të gjunjëzuar.
73
وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَات ٍ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْر ٌ مَقَاما ً وَأَحْسَنُ نَدِيّا ً
Wa 'Idh ā Tutlá `Alayhim 'Ā yātunā Bayyinā tin Qā la A l-Ladh ī na Kafarū Lilladh ī na 'Ā manū 'Ayyu A l-Far īqayni Kh ayrun Maqāmāan Wa 'Aĥsanu Nadīyāan
E kur u lexoheshin atyre ajetet tona të argumentuara, ata që nuk kshin besuar u thoshin atyre që kishin besuar: “Cili grup (ne ose ju) ka vend jete më të mirë dhe kuvend më autoritativ?”
74
وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثَاثا ً وَرِئْيا ً
Wa Kam 'Ahlaknā Qab lahum Min Qarnin Hum 'Aĥsanu 'Ath āth āan Wa R i'yāan
E, sa e sa gjenerata kemi shkatërruar para tyre e që ishin më të pajisur dhe më të dukshëm.
75
قُلْ مَنْ كَانَ فِي الضَّلاَلَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَنُ مَدّاً ۚ حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرّ ٌ مَكَانا ً وَأَضْعَفُ جُندا ً
Qul Man Kā na Fī A đ-Đalālati Falyam dud Lahu A r-Raĥmā nu Maddāan ۚ Ĥattá 'Idh ā Ra'aw Mā Yū`adū na 'Imm ā A l-`Adh ā ba Wa 'Imm ā A s-Sā`ata Fasaya`lamū na Man Huwa Sh arrun Makānāan Wa 'Ađ`afu Jun dāan
Thuaj: “Atij që është në humbje (në mosbesim), le t’ia vazhdojë atij i Gjithfuqishmi për një kohë, e kur do ta shohin atë që po u premtohet: ose dënimin (në këtë jetë) ose kijametin, atëherë do ta kuptojnë se kush do të jetë në pozitë më të keqe dhe më i dobët në përkrahje!”
76
وَيَزِيدُ اللَّهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدى ً ۗ وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَوَابا ً وَخَيْر ٌ مَرَدّا ً
Wa Yazī du A l-Lahu A l-Ladh ī na A n Wa ۗ A l-Bāqiyā tu A ş-Şāliĥā tu Kh ayrun `In da Rabbika Th awābāan Wa Kh ayrun Maraddāan
E All-llahu u shton besimi atyre që u udhëzuan, e veprat e mira të pëjetshme, janë shprblim më i dobishëm te Zoti yt, dhe përfundim me i mirë.
77
أَفَرَأَيْتَ الَّذِي كَفَرَ بِآيَاتِنَا وَقَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالا ً وَوَلَدا ً
'Afara'ayta A l-Ladh ī Kafara Bi'ā yātinā Wa Qā la La'ū tayann a Mālāan Wa Waladāan
77-78. A je i njoftyar për atë që mohoi argumentet Tona e tha: “Mua githqysh do të më jepet pasuri e fëmijë (në botën tjetër)?”
78
أَاطَّلَعَ الْغَيْبَ أَمْ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدا ً
'Ā ţţala`a A l-Gh ayba 'Am A kh adh a `In da A r-Raĥmā ni `Ahdāan
77-78. A je i njoftyar për atë që mohoi argumentet Tona e tha: “Mua githqysh do të më jepet pasuri e fëmijë (në botën tjetër)?”
79
كَلاَّ ۚ سَنَكْتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَه ُُ مِنَ الْعَذَابِ مَدّا ً
Kallā ۚ Sanaktubu Mā Yaqū lu Wa Namuddu Lahu Mina A l-`Adh ā bi Maddāan
Jo, nuk është ashtu, po Ne do të shënojmë atë që po e thotë ai, dhe do të vazhdojmë atij dënim pas dënimi.
80
وَنَرِثُه ُُ مَا يَقُولُ وَيَأْتِينَا فَرْدا ً
Wa Nar ith uhu Mā Yaqū lu Wa Ya'tīnā Fardāan
Dhe Ne e trashëgojmë atë (në pasuri e fëmijë) që të thotë ai, e ai ka për të na ardhur i vetmuar.
81
وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَة ً لِيَكُونُوا لَهُمْ عِزّا ً
Wa A kh adh ū Min Dū ni A l-Lahi 'Ā lihatan Liyakūnū Lahum `Izzāan
Dhe kur ata në vend të All-llahut adhuruan zota tjerë për t’u krenuar me ta.
82
كَلاَّ ۚ سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدّا ً
Kallā ۚ Sayakfurū na Bi`ibādatihim Wa Yakūnū na `Alayhim Điddāan
Përkundrazi, ata (idhujt) do të tërhiqen prej adhurimit të atyre dhe do të bëhen armiq të tyre.
83
أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزّا ً
'Alam Tara 'Ann ā 'Arsalnā A sh -Sh ayāţī na `Alá A l-Kāfir ī na Ta'uuzzuhum 'Azzāan
A nuk e di ti se Ne i kemi lëshuar djajt kundër jobesimtarëve, e ata nxisin pa ndërpreë në vepra të këqija.
84
فَلاَ تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ ۖ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدّا ً
Falā Ta`jal `Alayhim ۖ 'Inn amā Na`uddu Lahum `Addāan
Pra, ti mos u ngut kundër tyre, se Ne jemi duke ua numëruar atyre (jetën në ditë, frymëmarrje etj. ).
85
يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَنِ وَفْدا ً
Yawma Naĥsh uru A l-Muttaqī na 'Ilá A r-Raĥmā ni Wafdāan
Ditën kur do t’i tubojmë të devotshmit te i Gjithëmëshirshmi si musafirë të ftuar.
86
وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَى جَهَنَّمَ وِرْدا ً
Wa Nasū qu A l-Muj r imī na 'Ilá Jahann ama Wir dāan
Ndërsa mëkatarëve u grahim në Xhehennem të etshëm.
87
لاَ يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلاَّ مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدا ً
Lā Yam likū na A sh -Sh afā`ata 'Illā Mani A kh adh a `In da A r-Raĥmā ni `Ahdāan
Nuk ka të drejtë ndërmjetësim askush, përveç atij që ka lejuar i Gjithëfuqishmi.
88
وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدا ً
Wa Qālū A kh adh a A r-Raĥmā nu Waladāan
Ata thanë: “I Gjithëfuqishmi ka fëmijë”.
89
لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئا ً إِدّا ً
Laqad Ji'tum Sh ay'ā an 'Iddāan
Ju (jobesimtarë) vërtet sollët një fjalë shumë të shëmtuar.
90
تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنشَقُّ الأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدّا ً
Takā du A s-Samāwā tu Yatafaţţarna Minhu Wa Tan sh aqqu A l-'Arđu Wa Takh irru A l-Jibā lu Haddāan
Aq të shëmtuar sa gati u copëtuan qiejt, gati pëlciti toka dhe gati u shembën kodra nga ajo (fjalë).
91
أَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمَنِ وَلَدا ً
'An Da`aw Lilrraĥmani Waladāan
Për atë se të Gjithëmëshirshmit i përshkruan fëmijë.
92
وَمَا يَنْبَغِي لِلرَّحْمَنِ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَدا ً
Wa Mā Yan gh ī Lilrraĥmani 'An Yattakh idh a Waladāan
E të Gjithëmëshirshmit nuk i takon të ketë fëmijë.
93
إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ إِلاَّ آتِي الرَّحْمَنِ عَبْدا ً
'In Kullu Man Fī A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi 'Illā 'Ā tī A r-Raĥmā ni `Ab dāan
Nuk ka tjeër, vetëm se githë çka është në qiej e në tokë ka për t’iu paraqitur Zotit si rob.
94
لَقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدّا ً
Laqad 'Aĥşāhum Wa `Addahum `Addāan
Ai me diturinë e vet i ka përfshirë të githë, dhe ka numëruar e evidntuar çdo gjë të tyre në mënyrë të saktësishme.
95
وَكُلُّهُمْ آتِيه ِِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدا ً
Wa Kulluhum 'Ā tī hi Yawma A l-Qiyāmati Fardāan
Dhe në ditën e kijametit secili do t’i paraqitet Atij i vetëmuar.
96
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدّا ً
'Inn a A l-Ladh ī na 'Ā manū Wa `Amilū A ş-Şāliĥā ti Sayaj `alu Lahumu A r-Raĥmā nu Wuddāan
Nuk ka dshim se ata që bënë vepra të mira, atyre i Gjithëmëshirshmi do t’u krijojë (në zemrat e tyre) dashuri.
97
فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاه ُُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَتُنذِرَ بِه ِِ قَوْما ً لُدّا ً
Fa'inn amā Yassarnā hu Bilisānika Litubash sh ir a Bihi A l-Muttaqī na Wa Tun dh ir a Bihi Qawmāan Luddāan
Ne e bëmë atë (Kur’anin) të lehtë me gjuhën tënde vetëm që me të t’i përgëzosh të devotshmit, dhe me të t’i tëheqish vërejtjen një populli që ëshë kryeneç.
98
وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُمْ مِنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزا ً
Wa Kam 'Ahlaknā Qab lahum Min Qarnin Hal Tuĥissu Minhum Min 'Aĥadin 'Aw Tasma`u Lahum R ikzāan
Sa shumë brezni kemi shkatërruar para tyre. A po vëreni ndonjë prej tyre, ose a po dëgjon zërin e ulët të tyre (nuk u ndihet zëri)?