2
مَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى
Mā 'An zalnā `Alayka A l-Qur'ā na Litash qá
Ne nuk ta shpallëm Kur’anin për të munduar ty.
3
إِلاَّ تَذْكِرَة ً لِمَنْ يَخْشَى
'Illā Tadh kiratan Liman Yakh sh á
Ta shpallëm vetëm këshillë (përkujtim) për atë që frikësohet.
4
تَنزِيلا ً مِمَّنْ خَلَقَ الأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلاَ
Tan zīlāan Mimm an Kh alaqa A l-'Arđa Wa A s-Samāwā ti A l-`Ulā
Shpallje nga Ai që krijoi tokën dhe qiejt e lartë.
5
الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى
Ar-Raĥmā nu `Alá A l-`Arsh i A
Mëshiruesi që qëndron mbi Arsh.
6
لَه ُُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ الثَّرَى
Lahu Mā Fī A s-Samāwā ti Wa Mā Fī A l-'Arđi Wa Mā Baynahumā Wa Mā Taĥta A th -Th ará
E Tij është çdo gjë që ekziston në qiej dhe në tokë dhe çdo gjë që gjendet në mes tyre, edhe ç’ka nën dhe.
7
وَإِنْ تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّه ُُ يَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَى
Wa 'In Taj har Bil-Qawli Fa'inn ahu Ya`lamu A s-Sir ra Wa 'Akh fá
Andaj, nëse bën shprehjen (lutjen haptazi), Ai e di të fshehtën, madje edhe më shumë se kjo.
8
اللَّهُ لاَ إِلَهَ~َ إِلاَّ هُوَ ۖ لَهُ الأَسْمَاءُ الْحُسْنَى
Al-Lahu Lā 'Ilā ha 'Illā Huwa ۖ Lahu A l-'Asmā 'u A l-Ĥusn á
Ai është All-llahu, nuk ka Zot pos Tij, Atij i takojnë emrat më të bukur.
9
وَهَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى
Wa Hal 'Atā ka Ĥadīth u Mūsá
A të ka ardhur ndonjë njohuri për ndodhin e Musait?
10
إِذْ رَأَى نَارا ً فَقَالَ لِأهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَارا ً لَعَلِّي آتِيكُمْ مِنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدى ً
'Idh Ra'á Nārāan Faqā la Li'hlihi A m kuth ū 'Inn ī 'Ā nastu Nārāan La`allī 'Ā tīkum Minhā Biqabasin 'Aw 'Ajidu `Alá A n -Nā r i Hudáan
Kur ai e pa një zjarr, e i tha familjes së vet: “Rrini ku jeni, se vërejta një zjarr, e unë ndoshta do t’ju sjellë ndonjë acë prej tij, ose do të gjejë te zjarri ndonjë udhërrëfyes”.
11
فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِي يَامُوسَى
Falamm ā 'Atāhā Nūdī Yā Mūsá
E kur shkoi te Ai (zjarri), u thirrë: O Musa!
12
إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ ۖ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوى ً
'Inn ī 'Anā Rabbuka Fākh la` Na`layka ۖ 'Inn aka Bil-Wā di A l-Muqaddasi Ţūáan
Vërtet Unë jam Zoti yt, hiq atë që ke mbathur (opingat e nallet), se je në luginën e shenjtë Tuva.
13
وَأَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَى
Wa 'Anā A kh tartuka Fāstami` Limā Yūĥá
Unë të zgjodha ty (për pejgamber), prandaj dëgjo mirë se ç’po të shpallet!
14
إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لاَ إِلَهَ~َ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلاَةَ لِذِكْرِي
'Inn anī 'Anā A l-Lahu Lā 'Ilā ha 'Illā 'Anā Fā`bud nī Wa 'Aqimi A ş-Şalāata Lidh ikr ī
Vërtet, vetëm Unë jam All-llahu, nuk ka zot tjetër pos Meje,pra Mua më adhuro dhe fal namazin për të më kujtuar Mua.
15
إِنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَى كُلُّ نَفْس ٍ بِمَا تَسْعَى
'Inn a A s-Sā`ata 'Ā tiyatun 'Akā du 'Ukh fīhā Lituj zá Kullu Nafsin
S’ka dyshim se momenti (kijameti) do të vijë pa tjetër, Unë gati e kam fshehë atë; (do të vijë) për t’u shpërblyer secili njeri për atë që ka bërë.
16
فَلاَ يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَنْ لاَ يُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاه ُُ فَتَرْدَى
Falā Yaşuddann aka `Anhā Man Lā Yu'uminu Bihā Wa A ā hu Fatardá
Prandaj, të mos shmang ty nga kjo, ai që nuk i beson atij dhe që është dhënë pas dëshirave, se atëherë shkatërrohesh.
17
وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَامُوسَى
Wa Mā Tilka Biyamīnika Yā Mūsá
O Musa , ç’është ajo që e ke premtuar në të djathtën tënde?
18
قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَى غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآرِبُ أُخْرَى
Qā la Hiya `Aşā ya 'Atawakka'u `Alayhā Wa 'Ahush sh u Bihā `Alá Gh anamī Wa Liya Fīhā Ma'ā r ibu 'Ukh rá
Ai (Musai) tha: “Ai është shkopi im që të mbahem në të, dhe me të u shkund (gjethe nga drunjtë) dhenve të mia, dhe me të kryej edhe nevoja tjera.
19
قَالَ أَلْقِهَا يَامُوسَى
Qā la 'Alqihā Yā Mūsá
Ai (All-llahu) i tha: “Hidh atë, O Musa!”
20
فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّة ٌ تَسْعَى
Fa'alqāhā Fa'idh ā Hiya Ĥayyatun Tas`á
Ai e hodhi atë, kur ja, ai një gjarpër i madh që lëvizte me shpejtësi.
21
قَالَ خُذْهَا وَلاَ تَخَفْ ۖ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا الأُولَى
Qā la Kh udh /hā Wa Lā Takh af ۖ Sanu`īduhā Sīratahā A l-'Ū lá
(All-llahu i) Tha: “Kape atë, e mos u frikëso, se Ne do ta kthejmë atë përsëri në gjendjen e mëparshme!”
22
وَاضْمُمْ يَدَكَ إِلَى جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوء ٍ آيَةً أُخْرَى
Wa A đmum Yadaka 'Ilá Janāĥika Takh ruj Bayđā 'a Min Gh ayr i Sū 'in 'Ā yatan 'Ukh rá
Dhe, fute dorën tënd e do ta nxjerrësh atë të bardhë pa asnjë të metë. Kjo është një mrekulli tjetër.
23
لِنُرِيَكَ مِنْ آيَاتِنَا الْكُبْرَى
Linur iyaka Min 'Ā yātinā A l-Kub rá
(këtë e bëmë) Në mënyrë që të mundësojmë të shohësh disa nga argumentet Tona të mëdha.
24
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّه ُُ طَغَى
A dh /hab 'Ilá Fir `awna 'Inn ahu Ţagh á
“Shko te faraoni se ai ka ngritur kokë (është bërë arrogant)”.
25
قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي
Qā la Rabbi A sh raĥ Lī Şad r ī
Ai (Musai) tha: “Ma zgjëro (më ndihmo) gjoksin tim!
26
وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي
Wa Yassir Lī 'Am r ī
Dhe më lehtëso në këtë punë timen!
27
وَاحْلُلْ عُقْدَة ً مِنْ لِسَانِي
Wa A ĥlul `Uq datan Min Lisānī
Më zgjidh nyjen e gjuhës sime!
28
يَفْقَهُوا قَوْلِي
Yafqahū Qawlī
Që ta kuptojnë fjalën time!
29
وَاجْعَلْ لِي وَزِيرا ً مِنْ أَهْلِي
Wa A j `al Lī Wazīrāan Min 'Ahlī
Më cakto një ndihmëtar nga familja ime,
30
هَارُونَ أَخِي
Hārū na 'Akh ī
Harunin, vëllain tim,
31
اشْدُدْ بِهِ~ِ أَزْرِي
A sh dud Bihi 'Azr ī
Që me të të ma forcosh fuqinë time,
32
وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي
Wa 'Ash r ik/hu Fī 'Am r ī
Bëma shok atë në punën time,
33
كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيرا ً
Kay Nusabbiĥaka Kath īrāan
Në mënyrë që të madhërojnë Ty më shumë,
34
وَنَذْكُرَكَ كَثِيرا ً
Wa Nadh kuraka Kath īrāan
Dhe të përkujtojnë Ty shpesh.
35
إِنَّكَ كُنْتَ بِنَا بَصِيرا ً
'Inn aka Kun ta Binā Başīrāan
Vërtet, Ti je Ai që na sheh dhe na i di punët”.
36
قَالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يَامُوسَى
Qā la Qad 'Ū tī ta Su'ulaka Yā Mūsá
Ai (All-llahu) tha: “O Musa, t’u dha ajo që kërkove!”
37
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرَى
Wa Laqad Manann ā `Alayka Marratan 'Ukh rá
Ne edhe një herë ta dhuruam ty mirësinë Tona.
38
إِذْ أَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّكَ مَا يُوحَى
'Idh 'Awĥaynā 'Ilá 'Umm ika Mā Yūĥá
Atëherë kur nënën e frymëzuam me atë që nuk kuptohet ndrushe pos me inspirim (me frymëzim - shpallje).
39
أَنِ اقْذِفِيه ِِ فِي التَّابُوتِ فَاقْذِفِيه ِِ فِي الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ يَأْخُذْهُ عَدُوّ ٌ لِي وَعَدُوّ ٌ لَه ُُ ۚ وَأَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّة ً مِنِّي وَلِتُصْنَعَ عَلَى عَيْنِ
'Ani A q dh ifī hi Fī A t-Tābū ti Fāq dh ifī hi Fī A l-Yamm i Falyulqihi A l-Yamm u Bis-Sāĥili Ya'kh udh /hu `Adū wun Lī Wa`adū wun Lahu ۚ Wa 'Alqaytu `Alayka Maĥabbatan Minn ī Wa Lituşna`a `Alá `Ayni
(Ne i thamë) “Vëre atë (fëmijë, Musain) në arkë, e mandej hidhe në lumë e lumi e hjedhë në breg, atë e merre armiku Im dhe i tij. E nga ana Ime mbolla (në zemra të njerëzve) dashuri ndaj teje, e që të edukoheshe nën mbikëqyrjen Time”.
40
إِذْ تَمْشِي أُخْتُكَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى مَنْ يَكْفُلُه ُُ ۖ فَرَجَعْنَاكَ إِلَى أُمِّكَ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلاَ تَحْزَنَ ۚ وَقَتَلْتَ نَفْسا ً فَنَجَّيْنَاكَ مِنَ الْغَمِّ وَفَتَنَّاكَ فُتُونا ً ۚ فَلَبِثْتَ سِنِينَ فِي أَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَى قَدَر ٍ يَامُوسَى
'Idh Tam sh ī 'Ukh tuka Fataqū lu Hal 'Adullukum `Alá Man Yakfuluhu ۖ Faraja`nā ka 'Ilá 'Umm ika Kay Taqarra `Aynuhā Wa Lā Taĥzana ۚ Wa Qatalta Nafsāan Fanajjaynā ka Mina A l-Gh amm i Wa Fatann ā ka Futūnāan ۚ Falabith ta Sinī na Fī 'Ahli Mad yana Th umm a Ji'ta `Alá Qadar in Yā Mūsá
Kur motra jote ecte (të përcillte) e thoshte: “A doni t’ju tregoj atë që do të kujdeset për të? E Ne të kthyem te nëna jote, që të gëzohej ajo e të mos mbetej e pikëlluar. Ti pate mbytur një njeri, e Ne të shpëtuam nga mërzia dhe të sprovuan me sprova të mëdha. Ti qëndrove me vite ndër banorët e Medjenit, e pastaj erdhe, o Musa, në kohën e caktuar”.
41
وَاصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِي
Wa A
Dhe Unë të zgodha ty për shpalljen Time.
42
اذْهَبْ أَنْتَ وَأَخُوكَ بِآيَاتِي وَلاَ تَنِيَا فِي ذِكْرِي
A dh /hab 'An ta Wa 'Akh ū ka Bi'ā yātī Wa Lā Taniyā Fī Dh ikr ī
Shko me argumentet e Mia ti dhe vëllai yt, e mos e hiqni prej kujdesit të përmendurit ndaj Meje.
43
اذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّه ُُ طَغَى
A dh /habā 'Ilá Fir `awna 'Inn ahu Ţagh á
Shkoni që të dy te faraoni, se ai vërtet e ka tepruar.
44
فَقُولاَ لَه ُُ قَوْلا ً لَيِّنا ً لَعَلَّه ُُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَى
Faqūlā Lahu Qawlāan Layyināan La`allahu Yatadh akkaru 'Aw Yakh sh á
Atij i thuani fjalë të buta, ndoshta ai mendohet a frikësohet.
45
قَالاَ رَبَّنَا إِنَّنَا نَخَافُ أَنْ يَفْرُطَ عَلَيْنَا أَوْ أَنْ يَطْغَى
Qālā Rabbanā 'Inn anā Nakh ā fu 'An Yafruţa `Alaynā 'Aw 'An Yaţ gh á
Ata të dy thanë: “Zoti ynë, ne kemi frikë se do të na ndëshkojë menjëherë ose do t’i kalojë kufijtë kundër nesh”.
46
قَالَ لاَ تَخَافَا ۖ إِنَّنِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى
Qā la Lā Takh āfā ۖ 'Inn anī Ma`akumā 'Asma`u Wa 'Ará
Ai (All-llahu) tha: “Mos u frikësoni, se Unë (me ndihmën Time) jam me ju, dëgjoj (ç’do t’ju thotë)dhe shoh (ç’do të bën me ju)”.
47
فَأْتِيَاه ُُ فَقُولاَ إِنَّا رَسُولاَ رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلاَ تُعَذِّبْهُمْ ۖ قَدْ جِئْنَاكَ بِآيَة ٍ مِنْ رَبِّكَ ۖ وَالسَّلاَمُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى
Fa'tiyā hu Faqūlā 'Inn ā Rasūlā Rabbika Fa'arsil Ma`anā Banī 'Isrā 'ī la Wa Lā Tu`adh dh ib hum ۖ Qad Ji'nā ka Bi'ā yatin Min Rabbika Wa ۖ A s-Salā mu `Alá Mani A A l-Hudá
I shkoni i thuani atij: “Ne jemi të dy dërguar të Zotit tënd, lëshoi beni israilët të vijnë më ne, e mos i mundo! Ne kemi ardhur me argumentet nga Zoti yt, e shpëtimi është për atë që ndjek rrugën e drejtë.
48
إِنَّا قَدْ أُوحِيَ إِلَيْنَا أَنَّ الْعَذَابَ عَلَى مَنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى
'Inn ā Qad 'Ū ĥiya 'Ilaynā 'Ann a A l-`Adh ā ba `Alá Man Kadh dh aba Wa Tawallá
Ne na është thënë se dënimi është për atë që gënjen (të dërguarit) dhe ia kthen shpinën besimit”.
49
قَالَ فَمَنْ رَبُّكُمَا يَامُوسَى
Qā la Faman Rabbukumā Yā Mūsá
Ai (faraoni) tha: “E kush është Zoti i ju dyve, o Musa?”
50
قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَه ُُ ثُمَّ هَدَى
Qā la Rabbunā A l-Ladh ī 'A`ţá Kulla Sh ay'in Kh alqahu Th umm a Hadá
(Musai) Tha: “Zoti ynë është Ai që çdo sendi i dha formën e vet, pastaj e udhëzoi atë?”
51
قَالَ فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الأُولَى
Qā la Famā Bā lu A l-Qurū ni A l-'Ū lá
Ai tha: “Si është gjendja e popjve të mëparshëm?”
52
قَالَ عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّي فِي كِتَاب ٍ ۖ لاَ يَضِلُّ رَبِّي وَلاَ يَنسَى
Qā la `Ilmuhā `In da Rabbī Fī Kitā bin ۖ Lā Yađillu Rabbī Wa Lā Yan sá
Dija për ata është te Zoti im, e shënuar në një libër. Zoti im nuk gabon e as nuk harron”.
53
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الأَرْضَ مَهْدا ً وَسَلَكَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلا ً وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاء ً فَأَخْرَجْنَا بِهِ~ِ أَزْوَاجا ً مِنْ نَبَات ٍ شَتَّى
Al-Ladh ī Ja`ala Lakumu A l-'Arđa Mahdāan Wa Salaka Lakum Fīhā Subulāan Wa 'An zala Mina A s-Samā 'i Mā 'an Fa'akh raj nā Bihi 'Azwājāan Min Nabā tin Sh attá
(Zoti im) I cili për ju e bëri tokën djep, për të mirën tuaj hapi rrugë nëpër të, lëshoi shiun prej së larti, e kjo mundësoi që të mbijnë bimë të llojeve të ndryshme.
54
كُلُوا وَارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَات ٍ لِأوْلِي النُّهَى
Kulū Wa A m ۗ 'Inn a Fī Dh ālika La'ā yā tin Li'wlī A n -Nuhá
Hani ju dhe kullotni kafshët tuaja (nga ato bimë). Vërtet, për të gjitha këto (që u përmendën) ka argumente për ata që kanë mendje të shëndodhë.
55
مِنْهَا خَلَقْنَاكُمْ وَفِيهَا نُعِيدُكُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُكُمْ تَارَةً أُخْرَى
Minhā Kh alaq nākum Wa Fīhā Nu`īdukum Wa Minhā Nukh r ijukum Tāratan 'Ukh rá
Prej asaj (tokës) Ne u krijuam ju, e ju do t’u kthejmë përsëri në të, e prej saj do t’ju nxjerrim edhe një herë.
56
وَلَقَدْ أَرَيْنَاهُ آيَاتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَأَبَى
Wa Laqad 'Araynā hu 'Ā yātinā Kullahā Fakadh dh aba Wa 'Abá
Ne ia bëmë të mundshme atij t’i shohë të gjitha argumentet Ton, por ai i fënjeu ato dhe i refuzoi.
57
قَالَ أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِكَ يَامُوسَى
Qā la 'Aji'tanā Litukh r ijanā Min 'Arđinā Bisiĥr ika Yā Mūsá
(Atëherë faraoni) Tha: “O Musa, a mos na ke ardhur që me magjinë tënde të na nxjerrësh prej tokës tonë (prej Egjiptit)?
58
فَلَنَأْتِيَنَّكَ بِسِحْر ٍ مِثْلِه ِِ فَاجْعَلْ بَيْنَنَا وَبَيْنَكَ مَوْعِدا ً لاَ نُخْلِفُه ُُ نَحْنُ وَلاَ أَنْتَ مَكَانا ً سُوى ً
Falana'tiyann aka Bisiĥr in Mith lihi Fāj `al Baynanā Wa Baynaka Maw`idāan Lā Nukh lifuhu Naĥnu Wa Lā 'An ta Makānāan Sūáan
Edhe ne do të kundërvihemi me një aso magjie, pra cakto një dhe një vend që do të na përshtatet, e që nuk do ta thyenim as ne as ti”.
59
قَالَ مَوْعِدُكُمْ يَوْمُ الزِّينَةِ وَأَنْ يُحْشَرَ النَّاسُ ضُحى ً
Qā la Maw`idukum Yawmu A z-Zīnati Wa 'An Yuĥsh ara A n -Nā su Đuĥáan
(Musai) Tha: “Koha e caktuar le të jetë dita e festës në mënyrë që njerëzit të tubohen para dite”.
60
فَتَوَلَّى فِرْعَوْنُ فَجَمَعَ كَيْدَه ُُ ثُمَّ أَتَى
Fatawallá Fir `awnu Fajama`a Kaydahu Th umm a 'Atá
Faraoni u kthye dhe tuboi magjistarët e vet dhe doli në kohën (dhe vendin) e caktuar.
61
قَالَ لَهُمْ مُوسَى وَيْلَكُمْ لاَ تَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ كَذِبا ً فَيُسْحِتَكُمْ بِعَذَاب ٍ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنِ افْتَرَى
Qā la Lahum Mūsá Waylakum Lā Taftarū `Alá A l-Lahi Kadh ibāan Fayusĥitakum Bi`adh ā bin ۖ Wa Qad Kh ā ba Mani A
Atëherë Musai u tha atyre (magjistarëve): “Mjerimi është juaji, prandaj mos shpifni ndaj All-llaht ndonjë gënjeshtër e t’ju shkatërrojë me një dënim, se pa dyshim ai që shpif ka dështuar keq”.
62
فَتَنَازَعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ وَأَسَرُّوا النَّجْوَى
Fatanāza`ū 'Am rahum Baynahum Wa 'Asarrū A n -Naj wá
Ata (magjistarët) polemizuan për çështjen e tyre, por bisedën e bënë fshehurazi (nga masa).
63
قَالُوا إِنْ هَذَانِ لَسَاحِرَانِ يُرِيدَانِ أَنْ يُخْرِجَاكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ بِسِحْرِهِمَا وَيَذْهَبَا بِطَرِيقَتِكُمُ الْمُثْلَى
Qālū 'In Hadh ā ni Lasāĥirā ni Yur īdā ni 'An Yukh r ijākum Min 'Arđikum Bisiĥr ihimā Wa Yadh /habā Biţar īqatikumu A l-Muth lá
Ata pastaj (pas bisedës së fshehur) thanë: “Këta të dy janë magjistarë, që me magjinë e tyre duan t’ju nxjerrin nga toka juaj dhe ta zhdukin drejtimin (ideologjinë) tuaj që padyshim është më i drejti”.
64
فَأَجْمِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفّا ً ۚ وَقَدْ أَفْلَحَ الْيَوْمَ مَنِ اسْتَعْلَى
Fa'aj mi`ū Kaydakum Th umm a A 'tū Şaffāan ۚ Wa Qad 'Aflaĥa A l-Yawma Mani A
Pra, (meqë janë magjistarë) ju vendosni seriozisht çështjen tuaj dhe dilni në shesh tok të bashkuar, e ai që trimfon sot, ai ka arritur suksesin,
65
قَالُوا يَامُوسَى إِمَّا أَنْ تُلْقِيَ وَإِمَّا أَنْ نَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَى
Qālū Yā Mūsá 'Imm ā 'An Tulqiya Wa 'Imm ā 'An Nakū na 'Awwala Man 'Alqá
Ata thanë: “O Musa, do të hedhësh ti apo ne po hedhim të parët?”
66
قَالَ بَلْ أَلْقُوا ۖ فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِيُّهُمْ يُخَيَّلُ إِلَيْهِ مِنْ سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَى
Qā la Bal 'Alqū ۖ Fa'idh ā Ĥibāluhum Wa `Işīyuhum Yukh ayyalu 'Ilayhi Min Siĥr ihim 'Ann ahā Tas`á
Ai (Musai) tha: Jo, hidhni ju! Kur, ja, atij iu dk se nga ajo magji e tyre litarët dhe shkopinjtë lëviznin (si gjarpërinj).
67
فَأَوْجَسَ فِي نَفْسِه ِِ خِيفَة ً مُوسَى
Fa'awjasa Fī Nafsihi Kh īfatan Mūsá
E Musai ndjeu në vete njëfarë frike.
68
قُلْنَا لاَ تَخَفْ إِنَّكَ أَنْتَ الأَعْلَى
Qulnā Lā Takh af 'Inn aka 'An ta A l-'A`lá
Ne i thamë atij: “Mos ke frikë, është më se e sigurt se ti do të jesh triumfues!”
69
وَأَلْقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا ۖ إِنَّمَا صَنَعُوا كَيْدُ سَاحِر ٍ ۖ وَلاَ يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتَى
Wa 'Alqi Mā Fī Yamīnika Talqaf Mā Şana`ū ۖ 'Inn amā Şana`ū Kaydu Sāĥir n ۖ Wa Lā Yufliĥu A s-Sāĥir u Ĥayth u 'Atá
Tani hidhe atë që e ke në dorën tëndetë djathtë (shkopin), që t’i gëlltisë ato që i bënë ata, sepse ajo që bënë ata nuk është asgjë tjetër pos mashtrim magjistari, e magistari nuk do të ketë sukses kudo qoftë.
70
فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سُجَّدا ً قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَى
Fa'ulqiya A s-Saĥaratu Sujjadāan Qālū 'Ā mann ā Birabbi Hārū na Wa Mūsá
Atëherë (kur shkopi i Musait i ëlltiti) magjistarët u hodhën në sexhde e thanë: “Ne i besuam Zotit të Harunit dhe të Musait!”
71
قَالَ آمَنْتُمْ لَه ُُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّه ُُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ ۖ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلاَف ٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَابا ً وَأَبْقَى
Qā la 'Ā man tum Lahu Qab la 'An 'Ā dh ana Lakum ۖ 'Inn ahu Lakabīrukumu A l-Ladh ī `Allamakumu A s-Siĥra ۖ Fala'uqaţţi`ann a 'Aydiyakum Wa 'Arjulakum Min Kh ilā fin Wa La'uşallibann akum Fī Judh ū `i A n -Nakh li Wa Lata`lamunn a 'Ayyunā 'Ash addu `Adh ābāan Wa 'Ab qá
Ai (faraoni) tha: “Ai besuat atij para se t’u japë leje? Ai (Musai) është prijës i juaj, i cili a mësoi magjinë, unë do t’ua pres duart e këmbët tërthorazi e do t’u varë në trungujt e hurmave, e atëherë ju do a kuptoni se cili prej nesh ka dënim më të ashpër e më të vazhdueshëm?”
72
قَالُوا لَنْ نُؤْثِرَكَ عَلَى مَا جَاءَنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالَّذِي فَطَرَنَا ۖ فَاقْضِ مَا أَنْتَ قَاض ٍ ۖ إِنَّمَا تَقْضِي هَذِهِ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا
Qālū Lan Nu'uth iraka `Alá Mā Jā 'anā Mina A l-Bayyinā ti Wa A l-Ladh ī Faţaranā ۖ Fāq đi Mā 'An ta Qāđin ۖ 'Inn amā Taq đī Hadh ihi A l-Ĥayāata A d-Dun yā
Ata thanë: “Pasha Atë që na krijoi, nuk të japim përparësi ty ndaj argumenteve që na erdhën, e ti bëje atë që mendon ta bës, dhe mund ta zbatosh vetëm atë që i takonjetës së kësaj bote!”
73
إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنَا لِيَغْفِرَ لَنَا خَطَايَانَا وَمَا أَكْرَهْتَنَا عَلَيْهِ مِنَ السِّحْرِ ۗ وَاللَّهُ خَيْر ٌ وَأَبْقَى
'Inn ā 'Ā mann ā Birabbinā Liyagh fir a Lanā Kh aţāyānā Wa Mā 'Akrahtanā `Alayhi Mina A s-Siĥr i Wa ۗ A ll ā hu Kh ayrun Wa 'Ab qá
Ne i besuam Zotit tonë që Ai të na falë gabimet dhe magjinë, me të cilën ti na detyrove. All-llahu është më i miri (në të shpërblyerit) dhe më i përjetshmi (në të dënuar)!
74
إِنَّه ُُ مَنْ يَأْتِ رَبَّه ُُ مُجْرِما ً فَإِنَّ لَه ُُ جَهَنَّمَ لاَ يَمُوتُ فِيهَا وَلاَ يَحْيَا
'Inn ahu Man Ya'ti Rabbahu Muj r imāan Fa'inn a Lahu Jahann ama Lā Yamū tu Fīhā Wa Lā Yaĥyā
Ai që i paraqitet Zotit të vet si kriminelë, e ka Xhehennemin, në të cilin as nuk vdes as nuk jeton.
75
وَمَنْ يَأْتِه ِِ مُؤْمِنا ً قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُوْلَائِكَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلاَ
Wa Man Ya'tihi Mu'umināan Qad `Amila A ş-Şāliĥā ti Fa'ū lā 'ika Lahumu A d-Darajā tu A l-`Ulā
Ndërsa ai që i paraqitet Atij besimtar e që ka bërë vepra të mira, të tillët i presin merita të larta.
76
جَنَّاتُ عَدْن ٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَذَلِكَ جَزَاءُ مَنْ تَزَكَّى
Jann ā tu `Ad nin Taj r ī Min Taĥtihā A l-'Anhā ru Kh ālidī na Fīhā ۚ Wa Dh alika Jazā 'u Man Tazakká
(do ta presin) Xhennete të Adnit, nëpër të cilët do të rrjedhin lumenj dhe atydo të jenë përjetë. Ky është shpërblimi i atij që është pastruar nga mosbesimi.
77
وَلَقَدْ أَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقا ً فِي الْبَحْرِ يَبَسا ً لاَ تَخَافُ دَرَكا ً وَلاَ تَخْشَى
Wa Laqad 'Awĥaynā 'Ilá Mūsá 'An 'Asr i Bi`ibādī Fāđr ib Lahum Ţar īqāan Fī A l-Baĥr i Yabasāan Lā Takh ā fu Darakāan Wa Lā Takh sh á
Ne i kumtuam Musait: “Udhëto natën me robtë e Mij, hapu atyre me rrugë të terur në det, e mos ke frikë se do të zënë, a do të fundosësh”.
78
فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِه ِِ فَغَشِيَهُمْ مِنَ الْيَمِّ مَا غَشِيَهُمْ
Fa'atba`ahum Fir `awnu Bijunūdihi Fagh ash iyahum Mina A l-Yamm i Mā Gh ash iyahum
Atyre iu vu prapa faraoni me ushtrinë e vet, po ata pësuan në det ashtu si pësuan.
79
وَأَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَه ُُ وَمَا هَدَى
Wa 'Ađalla Fir `awnu Qawmahu Wa Mā Hadá
Faraoni e humbi popullin e vet, e nuk e udhëzoi.
80
يَابَنِي إِسْرَائِيلَ قَدْ أَنجَيْنَاكُمْ مِنْ عَدُوِّكُمْ وَوَاعَدْنَاكُمْ جَانِبَ الطُّورِ الأَيْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَى
Yā Banī 'Isrā 'ī la Qad 'An jaynākum Min `Adūwikum Wa Wā`ad nākum Jāniba A ţ -Ţū r i A l-'Aymana Wa Nazzalnā `Alaykumu A l-Mann a Wa A s-Salwá
O bijt e israilit, Ne ju shpëtuam prej armikut tuaj, ua përcaktuam anën e djathtë të Turit (për shpalljen e Tevratit), ju furnizuam me rrëshirë (si mjalti) dhe shkurtëza.
81
كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَلاَ تَطْغَوْا فِيه ِِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبِي ۖ وَمَنْ يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِي فَقَدْ هَوَى
Kulū Min Ţayyibā ti Mā Razaq nākum Wa Lā Taţ gh aw Fī hi Fayaĥilla `Alaykum Gh ađabī ۖ Wa Man Yaĥlil `Alayhi Gh ađabī Faqad Hawá
Hani nga të mirat që u dhuruam, e mos u bëni përbuzës se do t’u godasë hidhërimi Im, e atë që e zë hidhërimi Im, ai ka mbaruar.
82
وَإِنِّي لَغَفَّار ٌ لِمَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحا ً ثُمَّ اهْتَدَى
Wa 'Inn ī Lagh affā run Liman Tā ba Wa 'Ā mana Wa `Amila Şāliĥāan Th umm a A
Nuk ka dyshim se Unë e fal atë që është penduar, që ka besuar, që ka bërë vepra të mira dhe që përqendrohet për në rrugën e drejtë.
83
وَمَا أَعْجَلَكَ عَنْ قَوْمِكَ يَامُوسَى
Wa Mā 'A`jalaka `An Qawmika Yā Mūsá
Po ty o Musa: “ç’të nguti para popullit tënd?”
84
قَالَ هُمْ أُولاَءِ عَلَى أَثَرِي وَعَجِلْتُ إِلَيْكَ رَبِّ لِتَرْضَى
Qā la Hum 'Ū lā 'i `Alá 'Ath ar ī Wa `Ajiltu 'Ilayka Rabbi Litarđá
Ai u përgjigj: “Ja, ata jnë pranë meje, e unë u nguta te ti, o Zoti im, që të jeshë i kënaqur ndaj meje!”
85
قَالَ فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَكَ مِنْ بَعْدِكَ وَأَضَلَّهُمُ السَّامِرِيُّ
Qā la Fa'inn ā Qad Fatann ā Qawmaka Min A s-Sāmir ī yu
Ai (All-llahu) Tha: “Ne sprovuam popullin tënd pas teje, dhe ata i hodhi në humbje Samiriji!”
86
فَرَجَعَ مُوسَى إِلَى قَوْمِه ِِ غَضْبَانَ أَسِفا ً ۚ قَالَ يَاقَوْمِ أَلَمْ يَعِدْكُمْ رَبُّكُمْ وَعْداً حَسَناً أَفَطَالَ ۚ عَلَيْكُمُ الْعَهْدُ أَمْ أَرَدْتُمْ أَنْ يَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَب ٌ مِنْ رَبِّكُمْ فَأَخْلَفْتُمْ مَوْعِدِي
Faraja`a Mūsá 'Ilá Qawmihi Gh ađbā na 'Asifāan ۚ Qā la Yā Qawmi 'Alam Ya`id kum Rabbukum Wa`dāan Ĥasanāan ۚ 'Afaţā la `Alaykumu A l-`Ahdu 'Am 'Arad tum 'An Yaĥilla `Alaykum Gh ađabun Min Rabbikum Fa'akh laftum Maw`idī
Musai u kthye te populli i vet i hidhëruar e i pikëlluar dhe tha: “O populli im, a nuk u premtoi juve Zoti juaj premtim të mirë, a mos u bë kohë e gjatë e ju e harruat premtimin, ose dëshiruat të ju godasë hidhërimi nga Zoti juaj, andaj e thyet besën që ma keni dhënë?”
87
قَالُوا مَا أَخْلَفْنَا مَوْعِدَكَ بِمَلْكِنَا وَلَكِنَّا حُمِّلْنَا أَوْزَارا ً مِنْ زِينَةِ الْقَوْمِ فَقَذَفْنَاهَا فَكَذَلِكَ أَلْقَى السَّامِرِيُّ
Qālū Mā 'Akh lafnā Maw`idaka Bimalkinā Wa Lakinn ā Ĥumm ilnā 'Awzārāan Min Zīnati A l-Qawmi Faqadh afnāhā Fakadh alika 'Alqá A s-Sāmir ī yu
Ata thanë: “Ne nuk e thyem besën tënde me dëshirën tonë, por ne ishim ngarkuar me barrë të rënda nga stolitë e popullit e i hodhëm ato (në zjarr), e ashtu i hodhi edhe Samirija”.
88
فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلا ً جَسَدا ً لَه ُُ خُوَار ٌ فَقَالُوا هَذَا إِلَهُكُمْ وَإِلَه ُُ مُوسَى فَنَسِيَ
Fa'akh raja Lahum `Ij lāan Jasadāan Lahu Kh uwā run Faqālū Hādh ā 'Ilahukum Wa 'Ilahu Mūsá Fanasiya
E ai (Samirija) ua mbaroi atyre një viç me trup që pëlliste, e ata thanë: “Ky është zoti juaj dhe Zoti i Musait, po ai (Musai) e ka harruar”.
89
أَفَلاَ يَرَوْنَ أَلاَّ يَرْجِعُ إِلَيْهِمْ قَوْلا ً وَلاَ يَمْلِكُ لَهُمْ ضَرّا ً وَلاَ نَفْعا ً
'Afalā Yarawna 'Allā Yarji`u 'Ilayhim Qawlāan Wa Lā Yam liku Lahum Đarrāan Wa Lā Naf`āan
A nuk e kuptonin ata se ai (viç) as nuk u përgjigjej atyre, e as nuk kishte mundësi t’ju sillte ndonjë dobi a dëm.
90
وَلَقَدْ قَالَ لَهُمْ هَارُونُ مِنْ قَبْلُ يَاقَوْمِ إِنَّمَا فُتِنتُمْ بِه ِِ وَإِنَّ ۖ رَبَّكُمُ الرَّحْمَنُ فَاتَّبِعُونِي وَأَطِيعُوا أَمْرِي
Wa Laqad Qā la Lahum Hārū nu Min Qab lu Yā Qawmi 'Inn amā Futin tum Bihi ۖ Wa 'Inn a Rabbakumu A r-Raĥmā nu Fa A ū 'Am r ī
E Haruni atyre u pat thënë më parë: “O populli im, ju vetëmu sprovuat me të, pse Zoti juaj është i Gjithmëshirëshmi, andaj ejani pas meje dhe më dëgjoni për këtë që po ua thëm”.
91
قَالُوا لَنْ نَبْرَحَ عَلَيْهِ عَاكِفِينَ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَيْنَا مُوسَى
Qālū Lan Nab raĥa `Alayhi `Ākifī na Ĥattá Yarji`a 'Ilaynā Mūsá
Ata i thanë: “Ne nuk dp t’i ndahemi këtij (adhurimit të viçit) deri që të kthehet Musai!”
92
قَالَ يَاهَارُونُ مَا مَنَعَكَ إِذْ رَأَيْتَهُمْ ضَلُّوا
Qā la Yā Hārū nu Mā Mana`aka 'Idh Ra'aytahum Đallū
Ai (Musai u kthye e) tha: “O Harun ç’të prngoi ty kur i pe se morën rrugën e gabuar,
93
أَلاَّ تَتَّبِعَنِي ۖ أَفَعَصَيْتَ أَمْرِي
'Allā Tattabi`anī ۖ 'Afa`aşayta 'Am r ī
E ti mos u vazhdosh rrugën time? Amos e kundërshtove edhe ti porosinë time?”
94
قَالَ يَبْنَؤُمَّ لاَ تَأْخُذْ بِلِحْيَتِي وَلاَ بِرَأْسِي إِنِّي خَشِيتُ ۖ أَنْ تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي
Qā la Yab na'uumm a Lā Ta'kh udh Biliĥyatī Wa Lā Bira'sī 'Inn ī Kh ash ī tu ۖ 'An Taqū la Farraq ta Bayna Banī 'Isrā 'ī la Wa Lam Tarqub Qawlī
Ai (Haruni) tha: “O bir i nënës sime, mos më kap as për mjekrre as për flokë, se unë u frikësova se do të thuash: i përçave beni israilët dhe nuk e ke respektuar porosinë time?”
95
قَالَ فَمَا خَطْبُكَ يَاسَامِرِيُّ
Qā la Famā Kh aţ buka Yā Sāmir ī yu
Ai (Musai) tha: “E çka ishte puna jote, o Samirij?”
96
قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ يَبْصُرُوا بِه ِِ فَقَبَضْتُ قَبْضَة ً مِنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذَلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي
Qā la Başurtu Bimā Lam Yab şurū Bihi Faqabađtu Qab đatan Min 'Ath ar i A r-Rasū li Fanabadh tuhā Wa Kadh alika Sawwalat Lī Nafsī
Tha (Samirija): “Unë pashë atë që ata nuk panë, e mora një grusht nga gjurma e të dërguarit (nga fërkemi i kalit të Xhibrilit) dhe ia hodha atij (viçit) dhe kështu më mashtroi vetvetja”.
97
قَالَ فَاذْهَبْ فَإِنَّ لَكَ فِي الْحَيَاةِ أَنْ تَقُولَ لاَ مِسَاسَ ۖ وَإِنَّ لَكَ مَوْعِدا ً لَنْ تُخْلَفَه ُُ ۖ وَانظُرْ إِلَى إِلَهِكَ الَّذِي ظَلْتَ عَلَيْهِ عَاكِفا ً ۖ لَنُحَرِّقَنَّه ُُ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّه ُُ فِي الْيَمِّ نَسْفا ً
Qā la Fādh /hab Fa'inn a Laka Fī A l-Ĥayāati 'An Taqū la Lā Misā sa ۖ Wa 'Inn a Laka Maw`idāan Lan Tukh lafahu ۖ Wa A n žur 'Ilá 'Ilahika A l-Ladh ī Žalta `Alayhi `Ākifāan ۖ Lanuĥarr iqann ahu Th umm a Lanan sifann ahu Fī A l-Yamm i Nasfāan
Ai (Musai) tha: “Prandaj, largohu sepse sa të jeshë gjallë ke për të thënë: (këdo që e sheh) “Mos m’u afro!” E ty të pret edhe një moment (dënim) i pathyeshëm. E ti tash shikoje zotin tënd që e adhurove bindshëm, e tani atë do ta djegim e do ta bëjmë shkrumb dhe hirin e tij do ta shpërndajmë nëpër det”.
98
إِنَّمَا إِلَهُكُمُ اللَّهُ الَّذِي لاَ إِلَهَ~َ إِلاَّ هُوَ ۚ وَسِعَ كُلَّ شَيْءٍ عِلْما ً
'Inn amā 'Ilahukumu A l-Lahu A l-Ladh ī Lā 'Ilā ha 'Illā Huwa ۚ Wasi`a Kulla Sh ay'in `Ilmāan
I adhurari juaj është vetëm All-llahu, që përveç Tij nuk ka zot tjetër, e dituria e Tij ka përfshirë çdo send.
99
كَذَلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ ۚ وَقَدْ آتَيْنَاكَ مِنْ لَدُنَّا ذِكْرا ً
Kadh ālika Naquşşu `Alayka Min 'An ā 'i Mā Qad Sabaqa ۚ Wa Qad 'Ā taynā ka Min Ladunn ā Dh ikrāan
Po kështu, Ne të rrëfejmë ty për disa ngandodhitë që kanë kaluar më heret dhe nga ana jonë të dhamë ty shpalljen plot përkujtime.
100
مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّه ُُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وِزْرا ً
Man 'A`rađa `Anhu Fa'inn ahu Yaĥmilu Yawma A l-Qiyāmati Wizrāan
Kush i kthen shpinën kësaj (shpalljes - Kur’anit), ai do të bartë në ditën e kijametit barrën më të rëndë.
101
خَالِدِينَ فِيه ِِ ۖ وَسَاءَ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حِمْلا ً
Kh ālidī na Fī hi ۖ Wa Sā 'a Lahum Yawma A l-Qiyāmati Ĥim lāan
Nën atë do të qëndrojnë përgjithmonë. Sa barrë e keqe është për ta në ditën e kijametit.
102
يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ ۚ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذ ٍ زُرْقا ً
Yawma Yun fakh u Fī A ş-Şū r i ۚ Wa Naĥsh uru A l-Muj r imī na Yawma'idh in Zurqāan
Ditën kur i fryhet surit (bririt), atë ditë Ne i tubojmë mëkatarët symavijosur (të verbër, të shëmtuar).
103
يَتَخَافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلاَّ عَشْرا ً
Yatakh āfatū na Baynahum 'In Labith tum 'Illā `Ash rāan
E ata pëshpërisin mes vete: nuk qëndruat (në dynja) më shumë se nja dhjetë ditë.
104
نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ إِذْ يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَة ً إِنْ لَبِثْتُمْ إِلاَّ يَوْما ً
Naĥnu 'A`lamu Bimā Yaqūlū na 'Idh Yaqū lu 'Am th aluhum Ţar īqatan 'In Labith tum 'Illā Yawmāan
Ne më së miri e dijmë se çka flasin ata, e edhe atë kur më i mençuri prej tyre u tha: “Nuk qëndruat më shumë se një ditë!”
105
وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ يَنسِفُهَا رَبِّي نَسْفا ً
Wa Yas'alūnaka `Ani A l-Jibā li Faqul Yan sifuhā Rabbī Nasfāan
Ty të pyesin edhe për kodrat, thuaj: “Zoti im mund t’i bëjë thërrime të shpërndara”.
106
فَيَذَرُهَا قَاعا ً صَفْصَفا ً
Fayadh aruhā Qā`āan Şafşafāan
Dhe vendin e tyre ta bëjë rrafsh pa farë bime e ndërtese.
107
لاَ تَرَى فِيهَا عِوَجا ً وَلاَ أَمْتا ً
Lā Tará Fīhā `Iwajāan Wa Lā 'Am tāan
E nuk do të shohësh në të as ultësirë e as lartësirë.
108
يَوْمَئِذ ٍ يَتَّبِعُونَ الدَّاعِي لاَ عِوَجَ لَه ُُ ۖ وَخَشَعَتِ الأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَنِ فَلاَ تَسْمَعُ إِلاَّ هَمْسا ً
Yawma'idh in Yattabi`ū na A d-Dā`ī Lā `Iwaja Lahu ۖ Wa Kh ash a`ati A l-'Aşwā tu Lilrraĥmani Falā Tasma`u 'Illā Ham sāan
Atë ditë, ata do të shkojnë pas thirrësit. e nuk do t’i largohen atij, e para të Gjithmëshirshmit ulen zërat e nuk dëgjohet tjetër pos një zë i ulët.
109
يَوْمَئِذ ٍ لاَ تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلاَّ مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَرَضِيَ لَه ُُ قَوْلا ً
Yawma'idh in Lā Tan fa`u A sh -Sh afā`atu 'Illā Man 'Adh ina Lahu A r-Raĥmā nu Wa Rađiya Lahu Qawlāan
Atë ditë nuk bën dobi as ndërmjetësimi, përveç atij, të cilin e ka lejuar i Gjithmëshirshmi të ndërmjetësojë dhe për të cilin e pëlqeu ndërmjetësimin.
110
يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ يُحِيطُونَ بِه ِِ عِلْما ً
Ya`lamu Mā Bayna 'Aydīhim Wa Mā Kh alfahum Wa Lā Yuĥīţū na Bihi `Ilmāan
Ai i di ato që ishin para tyre dhe ato që vijnë pas, po dija e tyre nuk mund ta përfshij ate.
111
وَعَنَتِ الْوُجُوه ُُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْما ً
Wa `Anati A l-Wujū hu Lilĥayyi A l-Qayyū mi ۖ Wa Qad Kh ā ba Man Ĥamala Žulmāan
E fytyrat (e mëkatarëve) e turpëruara, i përlen të Përjetshmit, të Gjithfuqishmit, sepse ka dështuar ai që barti padrejtësinë.
112
وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِن ٌ فَلاَ يَخَافُ ظُلْما ً وَلاَ هَضْما ً
Wa Man Ya`mal Mina A ş-Şāliĥā ti Wa Huwa Mu'uminun Falā Yakh ā fu Žulmāan Wa Lā Hađmāan
Kush është besimtar dhe bën vepra të mira, ai nuk i frikësohet ndonjë padrejtësie e as ndonjë mungese (në shpërblim).
113
وَكَذَلِكَ أَنزَلْنَاه ُُ قُرْآناً عَرَبِيّا ً وَصَرَّفْنَا فِيه ِِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرا ً
Wa Kadh alika 'An zalnā hu Qur'ā nāan `Arabīyāan Wa Şarrafnā Fī hi Mina A l-Wa`ī di La`allahum Yattaqū na 'Aw Yuĥdith u Lahum Dh ikrāan
Kështu Ne e shpallëm këtë Kur’an arabisht dhe përsëritëm në të vërejtjet, në mënyrë që ata të ruhen ose ai (Kur’ani) t’u sjellë atyre përvojë mësimi.
114
فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۗ وَلاَ تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يُقْضَى إِلَيْكَ وَحْيُه ُُ ۖ وَقُلْ رَبِّ زِدْنِي عِلْما ً
Fata`ālá A l-Lahu A l-Maliku A l-Ĥaqqu ۗ Wa Lā Ta`jal Bil-Qur'ā ni Min Qab li 'An Yuq đá 'Ilayka Waĥyuhu ۖ Wa Qul Rabbi Zid nī `Ilmāan
I lartë është All-llahu, Sundue i vërtetë. Ti mos nxito me Kur’anin para se të përfundojë shpallja e tij te ti, dhe thuaj: “Zoti im, më shto dituri!”
115
وَلَقَدْ عَهِدْنَا إِلَى آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِيَ وَلَمْ نَجِدْ لَه ُُ عَزْما ً
Wa Laqad `Ahid nā 'Ilá 'Ā dama Min Qab lu Fanasiya Wa Lam Najid Lahu `Azmāan
Na i patëm urdhëruar edhe Ademit (të mos i afrohej pemës), po ai harroi, pra re ai nuk gjetën vendosmëri.
116
وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلاَئِكَةِ اسْجُدُوا لِأدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلِيسَ أَبَى
Wa 'Idh Qulnā Lilmalā 'ikati A sjudū Li'dama Fasajadū 'Illā 'Ib lī sa 'Abá
Përkujto kur Ne u thamë engjëjve: “Bëni sexhde ndaj Ademit, ata i bënë, pos Iblisit, i cili nuk deshi”.
117
فَقُلْنَا يَاآدَمُ إِنَّ هَذَا عَدُوّ ٌ لَكَ وَلِزَوْجِكَ فَلاَ يُخْرِجَنَّكُمَا مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقَى
Faqulnā Yā 'Ā damu 'Inn a Hādh ā `Adū wun Laka Wa Lizawjika Falā Yukh r ijann akumā Mina A l-Jann ati Fatash qá
E Ne i thamë: “O Adem ky është armik yti dhe i bashkëshortes tënde, pra mos t’ju nxjerrë kurrsesi nga Xhenneti, e t’ju vë në vështirësi (për të siguruar mjetet e jetesës)”.
118
إِنَّ لَكَ أَلاَّ تَجُوعَ فِيهَا وَلاَ تَعْرَى
'Inn a Laka 'Allā Tajū `a Fīhā Wa Lā Ta`rá
Ti aty (në Xhennet) nuk ke për të qenë i uritur e as nuk ke për të mbetur i zhveshur.
119
وَأَنَّكَ لاَ تَظْمَأُ فِيهَا وَلاَ تَضْحَى
Wa 'Ann aka Lā Tažma'u Fīhā Wa Lā Tađĥá
Aty nuk ke për të pasur etje e as nuk do të kesh vapë.
120
فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ الشَّيْطَانُ قَالَ يَاآدَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلَى شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَمُلْك ٍ لاَ يَبْلَى
Fawaswasa 'Ilayhi A sh -Sh ayţā nu Qā la Yā 'Ā damu Hal 'Adulluka `Alá Sh ajarati A l-Kh uldi Wa Mulkin Lā Yab lá
Por, atë e ngacmoi djalli duke i thënë: “O Adem, a do të të treoj për pemën e pavdekshmërisë dhe të sundimit të pazhdukshëm!”
121
فَأَكَلاَ مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ ۚ وَعَصَى آدَمُ رَبَّه ُُ فَغَوَى
Fa'akalā Minhā Fabadat Lahumā Saw'ā tuhumā Wa Ţafiqā Yakh şifā ni `Alayhimā Min Waraqi A l-Jann ati ۚ Wa `Aşá 'Ā damu Rabbahu Fagh awá
Ata të dy hëngrën nga ajo (pemë) dhe që të dy u zhveshën, e ia nisën ta mbulojnë veten e tyre me gjethe që mbldhnin nëpër Xhennet, dh kështu Ademi theu urdhërin e Zotit të ve dhe gaboi.
122
ثُمَّ اجْتَبَاه ُُ رَبُّه ُُ فَتَابَ عَلَيْهِ وَهَدَى
Th umm a A j tabā hu Rabbuhu Fatā ba `Alayhi Wa Hadá
Mandej Zoti i vet atë të zgjedhur, ia pranoi pendimin dhe e vuri në rrugën e drejtë (të vendosur).
123
قَالَ اهْبِطَا مِنْهَا جَمِيعا ً ۖ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوّ ٌ ۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدى ً فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلاَ يَضِلُّ وَلاَ يَشْقَى
Qā la A n ۖ Ba`đukum Liba`đin `Adū wun ۖ Fa'imm ā Ya'tiyann akum Minn ī Hudáan Famani A ā ya Falā Yađillu Wa Lā Yash qá
Ai (All-llahu) u tha: “Zbritni prej aty që të gjithë, do të jeni armiq të njëri-tjetrit. Nëse u vjen na Unë udhëzim (libër e pejgamber) kush i përmbahet udhëimit Tim, ai nuk ka për të humbur (në dunja) e as nuk ka për të dështuar (në etën tjetër)”.
124
وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَه ُُ مَعِيشَة ً ضَنكا ً وَنَحْشُرُه ُُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى
Wa Man 'A`rađa `An Dh ikr ī Fa'inn a Lahu Ma`īsh atan Đan kāan Wa Naĥsh uruhu Yawma A l-Qiyāmati 'A`m á
E kush ia kthen shpinën udhëzimit Tim, do të ketë jetë të vështirë dhe në ditën e kijametit do ta ringjall të verbër.
125
قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَى وَقَدْ كُنتُ بَصِيرا ً
Qā la Rabbi Lima Ĥash artanī 'A`m á Wa Qad Kun tu Başīrāan
Ai (që nuk besoi) do të thotë: “Zoti im, prse më ngrite të verbër, kur unë isha me sy?”
126
قَالَ كَذَلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا ۖ وَكَذَلِكَ الْيَوْمَ تُنسَى
Qā la Kadh ālika 'Atatka 'Ā yātunā Fanasītahā ۖ Wa Kadh alika A l-Yawma Tun sá
Ai (All-llahu) thotë: “Ashtu si harrove ti argumentet Tona që t’i ofruam, ashtu je ti i harruar sot”.
127
وَكَذَلِكَ نَجْزِي مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ يُؤْمِنْ بِآيَاتِ رَبِّه ِِ ۚ وَلَعَذَابُ الآخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَى
Wa Kadh alika Naj zī Man 'Asrafa Wa Lam Yu'umin ā yā ti Rabbihi ۚ Wa La`adh ā bu A l-'Ā kh irati 'Ash addu Wa 'Ab qá
Po kështu Ne e shpërblejmë edhe atë që zhytet në mëkate dhe nk i beson argumentet e Zotit të vet, po dënimi në botën tjetër është edhe më i ashpër dhe i përjetshëm.
128
أَفَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۗ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَات ٍ لِأوْلِي النُّهَى
'Afalam Yahdi Lahum Kam 'Ahlaknā Qab lahum Mina A l-Qurū ni Yam sh ū na Fī Masākinihim ۗ 'Inn a Fī Dh ālika La'ā yā tin Li'wlī A n -Nuhá
A nuk e kanë të qartë ata se sa breza para tyre i kemi zhdukur, e këta ecin nëpër ato vendbanime të tyre. Në gjurmët e atyre ka fakte për ata që kanë arsye të shëndoshë.
129
وَلَوْلاَ كَلِمَة ٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَكَانَ لِزَاما ً وَأَجَل ٌ مُسَمّى ً
Wa Lawlā Kalimatun Sabaqat Min Rabbika Lakā na Lizāmāan Wa 'Ajalun Musamm áan
E, sikur të mos ishte vendimi dhe afati i caktuar më heret nga Zoti yt, dënimi do t’i kapte ata.
130
فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا ۖ وَمِنْ آنَاءِ اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرْضَى
Fāşbir `Alá Mā Yaqūlū na Wa Sabbiĥ Biĥam di Rabbika Qab la Ţulū `i A sh -Sh am si Wa Qab la Gh urūbihā ۖ Wa Min 'Ā nā 'i A l-Layli Fasabbiĥ Wa 'Aţ rā fa A n -Nahā r i La`allaka Tarđá
Prandaj, ti bëhu i durueshëm ndaj asaj që thonë ata, dhe duke falënderuar Zotin tënd, falu para lindjes së diellit dhe para perëndimit të tij, falu edhe në orët e matës dhe në skajet e ditës, ashtu që të gjejsh kënaqësi (me shpërblim).
131
وَلاَ تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ~ِ أَزْوَاجا ً مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَاةِ الدُّنيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيه ِِ ۚ وَرِزْقُ رَبِّكَ خَيْر ٌ وَأَبْقَى
Wa Lā Tamuddann a `Aynayka 'Ilá Mā Matta`nā Bihi 'Azwājāan Minhum Zahrata A l-Ĥayāati A d-Dun yā Linaftinahum Fī hi ۚ Wa R izqu Rabbika Kh ayrun Wa 'Ab qá
Dhe mos ia ngul sytë bukurisë së kësaj jete me të cilën i bëmë të kënaqen disa prej tyre (mosbesimtarë), e për t’i sprovuar me të, sepse shpërbimi i Zotit tënd është më i mirë dhe është i përjetshëm.
132
وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاَةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا ۖ لاَ نَسْأَلُكَ رِزْقا ً ۖ نَحْنُ نَرْزُقُكَ ۗ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى
Wa 'Mur 'Ahlaka Biş-Şalāati Wa A ۖ Lā Nas'aluka R izqāan ۖ Naĥnu Narzuquka Wa ۗ A l-`Āqibatu Lilttaq wá
Urdhëro familjen tënde të falë namaz, e edhe ti vetë zbatoje atë, ngase zne nuk kërkojmë prej teje ndonjë furnizim (për ty as për familjen tënde), Ne të frnizojmë ty (dhe ata), ardhmëria e mirë është e atij që ruhet.
133
وَقَالُوا لَوْلاَ يَأْتِينَا بِآيَة ٍ مِنْ رَبِّهِ~ِ ۚ أَوَلَمْ تَأْتِهِمْ بَيِّنَةُ مَا فِي الصُّحُفِ الأُولَى
Wa Qālū Lawlā Ya'tīnā Bi'ā yatin Min Rabbihi ۚ 'Awalam Ta'tihim Bayyinatu Mā Fī A ş-Şuĥufi A l-'Ū lá
Ata thanë: “përse nuk na solli ai ndonjë argument nga Zoti i vet? A nuk u erdhi atyre sqarim (në Kur’an) për atë që ishte në broshurat e mëparshme”.
134
وَلَوْ أَنَّا أَهْلَكْنَاهُمْ بِعَذَاب ٍ مِنْ قَبْلِه ِِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلاَ أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولا ً فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَنَخْزَى
Wa Law 'Ann ā 'Ahlaknāhum Bi`adh ā bin Min Qab lihi Laqālū Rabbanā Lawlā 'Arsalta 'Ilaynā Rasūlāan Fanattabi`a 'Ā yātika Min Qab li 'An Nadh illa Wa Nakh zá
Dhe sikur t’i ndëshkonim ata me ndonjë dënim para tij (para se të shpallim Kur’anin) ata do të thonin: “Zoti ynë, përse nuk na çove ndonjë të dërguar që t’iu përmbaheshim fakteve Tua para se të poshtëroheshim e të mjeroheshim”.
135
قُلْ كُلّ ٌ مُتَرَبِّص ٌ فَتَرَبَّصُوا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَى
Qul Kullun Mutarabbişun Fatarabbaşū ۖ Fasata`lamū na Man 'Aşĥā bu A ş-Şirā ţi A s-Sawī yi Wa Mani A
Thuaj: “Secili është duke pritur, pra pritni edhe ju, se së shpejti do ta kuptoni se kush ishin ithtarët e rrugës së drejtë dhe e gjeti të vërtetën”.